דאס ווייבל קוקט אזוי פארוואונדערט און פארקימערט, וואס גייט פאר מיט אים? זי ארבעט שוין 2 יאר און גארנ

זיצט מיין חבר’ל ירוחם יאזעפאוויטש אזוי געמיטליך ביים נאכטמאל און שמועסט מיט די אידענע און ביידע קומען אן צו א געמיינזאמען באשלוס אז מ’דארף web design זיך נעמען זוכן א דזשאב, עס איז נישט קיין תכלית עס קומען צייטן זי וועט שוין נישט קענען שלעפען דעם עול הפרנסה און מ’דארף עפעס זעהן צו טוהן. ער שטרענגט זיך אן און מאכט זיך כאילו עס איז אים יעצט ארויף געפאלן web design א שווערער לאסט אויפן קאפ, כאילו ער פארשטייט וואס זי רעדט, און אוואו איינער זאגט, אוי וויי! תורה מה תהא עלי’, נו שוין אז מ’מוז מוז מען. גיי מיר זוכן א דזשאב… דאס ערשטע זאך זאגט ער, נאך ערנסט פונעם ערשטן קנייטשעריי, מוזן מיר אנהייבן צו קויפן אלע צייטונגען, כאטש וואס ביז היינט האמיר עס נאר געליינט ביי די שוויגער הייזער, ווייל:
דאס צווייטע זאך מוזן מיר אנהייבן שוין צו מאכן שינויים אין שטוב, כאטש וואס קיין גרויסן ווירטשאפט האמיר נאכנישט אבער אזוי ווי מ’רעדט דא פון א ארבעטס יונגערמאן וואס קומט אהיים צומוטשעט און צוקוועטשט מוז מען שוין רעכענען אז א קאוטש מוז ווערן אריינגעצויגן web design אין שטוב, און אין ערגסטן פאל א ריקליינער, ווייל:
דאס ווייבל קוקט אזוי פארוואונדערט און פארקימערט, וואס גייט פאר מיט אים? זי ארבעט שוין 2 יאר און גארנישט, אלעס איז מסודר געווען, נישט קיין קאוטש נישט קיין ריקליינער, אבער וואס ווייסט זי דען? זי פרעגט קיין קשיות, און הערט זיך ווייטער צו מיט בייז וואונדער ווייל:
נומער איינס זאגט ער מיט א הויכפייפענדיגן טאן, וועל איך נישט אננעמען קיין דזשאב אינטער 850 צום אנהייבן, און (שטילערהייט אז קיינער זאל נישט הערן זיינע ווילדע פלענער לייגט ער צו) דאס איז נאר צום אנהייב, אויב די ווייסט וואס איך מיין. א אינגערמאן ווי מיר, נישט אז איך וויל זיך גרויס האלטן אדער וואס, איך דארף דאך זיין רעאליסטיש, באקומט דערנאך א רעיז וואס גייט ארויף ביז 1250 נאך שנעלער ווי די זון גייט אויף צופרי.
נומער צוויי: איך בין אלס געווען באקאנט אלס וואויל לערנער, און ב”ה אז מ’האלט מיר דא, אבער איך נעם נישט קיין בלו קאלער ארבעט, איך בין פשוט נישט געמאכט דערפאר, עס איז נישט פאר מיר, און איך קען נישט שלעפן באקסעס, דרייוון טראק’ס, אדער אזוינע זאכן וואס זענען מכלה נפש עד גאל ישראל.
נומער דריי: מוז איך מיך גוט אינטערסירן איבער די בעלי בתים, און מיין נישט מיין טייערע איך וועל די בעלי בתים פארהערן בעפאר צו זעהן צו זיי זענען פון דעם סארט וואס איך פארטראג, איך פארטראג נישט קיין בעלי גאה, און בכלל די עקלדיגע עשירים וואס מיינען די וועלט איז זייער’ס און טוען נישט שעצן זייערע web design ארבעטער’ס. איך וועל מיך אין אזא עסק ביש נישט אריינלייגן, איך זעה דאך וואס מיין בורדער פייבוש גייט מיט איף יו נאו וואט איי מיען.
יא נומער 4: איך וועל אויך נישט מאכן די מיסטעיק וואס מיין טאטע האט געמאכט, ער האט אנגענומען א דזשאב פארן געהעריג אויסשמועסן וואס די פאטענטשעל איז, און נאך היינט ארבעט ער שוין 40 יאר אויפן זעלבן פלאץ, און וואס איז געווארן פון אים? גארנישט! ער פלאגט זיך פונקט ווי אמאל. מיין ציהל איז נאך 10 יאר זיך צוריק צו זעצן אין כולל און אויסלערנען די יארן, איך מוז וויסן מיין פאטענטשעל… נישט קיין פאטענשל נישט קיין דזשאב…
נומער 5: אה פאר איך פארגעס, עס קען נישט זיין אינדרויסן פון וומסב”ג איך גיי נישט טרעוועלען יעדן טאג ווי די אלע פארלוירענע נשמות וואס לויפן כאפן דעם באס יעדן טאג, איך האב געהאט גענוג דערפון אין חדר, און קיין קאר וויל איך נישט דארפן פארקן יעדע נאכט.
אזוי זיצט ירוחם אויפן בענקל אין קיך און איז מסביר בטוב טעם ודעת פאר זיין אידענע וועלכע שטייט פארלוירן פאר די חכמה פון איר מאן און איז נתפעל פון די דרייסטע כללים וואס ער שטעלט אראפ, און זי רופט אויס מיט פאטאס: יויש ווי געראטן, איך בין מיר געווארן א טיטשער אן די אלע כללים און ערשט יעצט זעה איך ווי נאריש איך האב געהאנדלט….
זי לייגט צו א שטיקל אייגענע חכמה און טענהט צו ירוחם’ן: מ’מוז גיין מאכן א רעזומעי! אן קיין רעזומעי איז קיין דזשאב נישט פארהאנען, אזוי האב איך געהערט אויף א אינטערוויו אויף קול מבשר קלאר פון איינעם א גרויסער מבין אין פרנסות.
דאס געשפרעך האט אנגעהאלטן און איך געדענק נישט פונקטליך צו וויפיל כללים ופרטים עס האט דערגרייכט און מ’גייט שוין זיך לייגן, און ירוחם לייענט קרי”ש בכוונה, און לייגט זיך שלאפן…. און קען נישט איינשלאפן…..
…. פלוצלינג דערזעהט ער זיך 10 יאר עלטער, פארהארעוועט web design פארקנייטשט, מיט א ריזיגן הויזן טראגער שלעפן א בלויע הויז מיט א 3 טפחים’דיגן אינטש מעסטער און א ריזיגן באנדל שליסלעך, web design און שיך מיט גראבע בענדלעך וואס נאר די קאן עדיסן גרעבער’ס טראגן וכו’. ער שפירט ער כאפט א נערוון web design בראך…. על הנער הזה התפללתי?
פון די אנדערע זייט שטוב ליגט די אידענע און פרובירט איינצושלאפן און קען בשום אופן נישט פארשלוסן קיין אויג, זי זעהט זיך אפווארטן א אויסגעמוטשעטן אפגעשטויבטן אינגערמאן מיט א פארברענטן הוטל האלב אפגעגאלטן קדחת אויפן קאפ, און ברילן צוגעבינדן web design מיט א בענדל, און א קאטענעם ציצית אינטערן קאטענעם העמדל מיט קליינע געלע ציצית שטעקן זיך ביי די זייטן וכו’ וכו’ web design (צו שרעקעדיג ממשיך צו זיין)
אינדערפרי כאפט ירוחם דאס טלית בייטל, און דאס מאל האלט ער עס נישט פארנט מיט ביידע הענט ווי געוויינליך ער גיט עס א פארווארף אינטערן לינקן ארעם מעשה ארבייטער, (וואס טוט מען דען נישט פאר פרנסה?) און שטעלט גסות’דיגע טריט, נישט פאר גאוה ח”ו נאר נישט צו פארשעמען די תורה קלאס אידן, מוז ער עטוואס זיך פאראייניגן מיט די ארבייטער web design פארטיי.
ער קומט